Kilka słów o metalach ciężkich

Metale ciężkie to pierwiastki, których masa właściwa (gęstość) jest większa od 4,5 g/cm³. Do tej grupy zaliczamy m.in. arsen, kadm, nikiel, ołów, miedź czy kobalt. Duża część tych pierwiastków występuje w środowisku naturalnie, w niewielkich ilościach. Ich źródło związane jest z m.in. z wybuchami wulkanów, wietrzeniem skał, procesami glebotwórczymi. Człowiek jednak, poprzez swoją działalność, głównie przemysłową, przyczynia się do wzrostu stężeń niektórych z tych pierwiastków w środowisku. Największy udział w emisji metali ciężkich mają procesy spalania. Arsen pochodzi zarówno ze spalania poza przemysłowego, jak i przemysłowego. Z kolei ołów jest przede wszystkim zanieczyszczeniem przemysłowym, a główne źródło kadmu i niklu to procesy spalania poza przemysłem. Źródłem metali ciężkich jest także hutnictwo żelaza i stali.

Metale ciężkie są niebezpieczne dla całego środowiska. Oprócz występowania w powietrzu, przedostają się również do wód, czy gleb, gdzie są wchłaniane przez organizmy żywe. W nich ulegają akumulacji w tkankach, wywołując różnego rodzaju negatywne skutki zdrowotne. Nie są widoczne od razu, a występują dopiero po wielu latach od przyjmowania nawet śladowych ilości metali ciężkich. Kadmu może wywoływać m.in. kamicę nerkową, niewydolność oddechową, zanik węchu, czy zaburzenia krążenia. W przypadku ołowiu najczęściej spotykaną chorobą jest ołowica, która wpływa na układ immunologiczny, czy krwionośny. Ołów jest także związkiem kancerogennym. Owiany złą sławą arsen, w przypadku długotrwałego przyjmowania małych dawek, może prowadzić do rogowacenia skóry, zaburzeń płodności, a nawet nowotworów. Warto pamiętać, że metale ciężkie nawet w niewielkich stężeniach są nas dla nas bardzo niebezpieczne!

Zdjęcie tytułowe:Photo by Daniel Wiadro on Unsplash